Outro ano máis, o noso amigo Esteban reúnenos a un grupo de amigos e aos DHG´ s a degustar a quinta edición da Trophy que ano tras ano, se esta convertendo nun roteiro tradicional, esixente e divertida. Todos os días posteriores á data sinalada, son cunha previsión meteorolóxica que por veces asusta: moito barro, ríos desbordados e como non, o gran esteban dános ánimos a que vaiamos igual, que a Trophy sempre promete ata tal punto que nun rio tíñanos preparado unha tirolesa por se non queriamos mollar os pés. Coma se non nolos mollabamos antes!!
Chega o día e a mañá preséntase revueltilla, caen unhas gotitas sen importancia pero un bo DHG nunca se bota para atrás e cara alá imos. A saída non é como en anos anteriores dado a multitude de xente que somos indícanos que segundo vaiamos chegando e formemos grupos que vaiamos saíndo para axilizar a saída de todos porque os primeiros 14 ou 15 km son de carreiros e faríanse moitos embotellamentos. Comezamos case todas as leitugas verdes o comezo aínda que se nos escapan diante ¨os máis listos da clase¨( é que querían degustar antes do roteiro),e segundo saímos temos a primeira avaría na cal queda uns DHG´ s e o resto do grupo continuamos.
A verdade este Esteban ( Portobike) sabe como facer as cousas, miúdos carreiros preséntanos, camiños “enxebres”, baixadas preciosas na cal por veces ata chegamos a ter flow, en resumidas unha autentica pasada…. As avarías seguen saíndo pero todas solucionámolas menos a dun amortiguador, que decide retirarse por estrada ata o avituallamiento onde chegamos a contorna as 12 da mañá. Que dicir do avituallamiento…. Chocolate con torta de Santiago, pastelitos, froita, bebidas isotónicas etc. etc. pero o que sae a relucir é a xente que nos dá todo isto, a muller de esteban e demais mulleres amigos deste que á parte de todo para comer e beber, están aí para atendernos en todo, con eses sorrisos , caras bonitas e dándonos ánimo para poder seguir gozando do roteiro.
Despois de repoñer forzas e refrescarnos, seguimos avanzando xa que quedaban cousas bonitas por facer e gozar, porque só a este ocórreselle poñer o nome a unha bajadita chamada¨ Dodot¨, por deus Esteban, somos dhgs e creo que a ninguén lle puxo maior problema. laugh Chegamos ao encoro onde nos ten preparado outra sorpresa, saltitos naturais e de madeira cedidas o club …alí divertímonos un intre jajaja, ata tivemos un helicóptero gravando e todo, imos, todo un lujazo.
